Τo πρόγραμμα έχει λάβει την έγκριση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής για την εφαρμογή του κατά τη σχολική χρονιά 2019-2020.
Σε ποια γλώσσα να πεις το παράπονο για έναν κόσμο που φαίνεται άπονος Δε ρωτά δεν ακούει δε σκέφτεται ούτε μοιάζει στα μάτια να ντρέπεται προχωρά μολυσμένος βλακεία κυνηγώντας μια νέα ουτοπία Ποιος αλήθεια ο τόπος που ήρθαμε Πού πατάμε, τι χώματα βρήκαμε Ποιο σχολείο μας χτίζει τον κόσμο μας και γιατί να μας χτίζει […]

Σε ποια γλώσσα να πεις το παράπονο
για έναν κόσμο που φαίνεται άπονος
Δε ρωτά δεν ακούει δε σκέφτεται
ούτε μοιάζει στα μάτια να ντρέπεται
προχωρά μολυσμένος βλακεία
κυνηγώντας μια νέα ουτοπία

Ποιος αλήθεια ο τόπος που ήρθαμε
Πού πατάμε, τι χώματα βρήκαμε
Ποιο σχολείο μας χτίζει τον κόσμο μας
και γιατί να μας χτίζει τον κόσμο μας

Ο Αλί, ο Σαρούζ, η Αϊλά, η Μπασμίν
ο Ραχμάτ, ο Σοργκούτ, η Ρασντίπ
ποιος θα πει πως βλασταίνουν κι ανθίζουνε
και σαν ρόδα εξωτικά πως μυρίζουνε;
Πως «βρωμάνε» θα πούνε και «ζέχνουνε»
και «από εμάς τους γηγενείς» πως «απέχουνε»

Ποιος μπορεί τα κομμάτια στην καρδιά μας να ενώσει
Μια πατρίδα, ένα σπίτι, αγκαλιές, γειτονιές…
Πώς οι λέξεις να αποκτήσουνε νόημα
αν δεν βρεις το καινούργιο σου όνομα;
Ένα εγώ, ένα εσύ, ένα «είμαστε»,
μια πατρίδα, ένα σπίτι, αγκαλιές, γειτονιές…

 

-Γεια!

-Γεια.

-Από ποιο σχολείο είσαι;

-Απ’ το 21.

-Δεν σε έχω ξαναδεί.

-Έρχομαι λίγο.

-Α…, κατάλαβα. Δεν είσαι Έλληνας, ε;

-Όχι.

-Δεν μοιάζεις ξένος. Από πού είσαι;

-Από το Ιράν.

-Και γιατί “έρχεσαι λίγο”;

-Δεν μου αρέσει το σχολείο.

-Κάτι μας είπες τώρα! Και σε ποιον αρέσει το σχολείο;

-Ε…, στους καλούς μαθητές. Ξέρω ’γω;

-Ασ’ το. Φαίνεται ότι δεν έχεις κάνει research.

-Ρι…

-Ρισέρτς. Δεν ξέρεις Αγγλικά, ε;

-Όχι. Όχι καλά.

-Παίζουμε;

-Θέλεις;

-Ναι…, γιατί όχι;

 

Ο Μπασίρ γύρισε ευχαριστημένος σπίτι. Ήταν ένα παιχνίδι ήσυχο, σχεδόν σιωπηλό, και τίμιο. Η μάνα θήλαζε το μωρό. Του ’κανε νόημα να πλύνει τα χέρια του και να φορέσει τα ρούχα του σπιτιού. Μετά να πάρει το μωρό αγκαλιά, ώσπου να ρευτεί. Στη βαθιά κατσαρόλα βράζει το νερό, όπως κάθε βράδυ τις τελευταίες εφτά-οχτώ μέρες. Ο θερμοσίφωνας δεν λειτουργεί. Ο Μπασίρ είχε τηλεφωνήσει στην ΜΚΟ να ζητήσει βοήθεια. Είχαν πει πως θα έστελναν κάποιον. Η μάνα περιμένει κάθε μέρα. Και να χτυπήσει το τηλέφωνο, μόνο με τον μεταφραστή μπορεί να μιλήσει. Για όλα τα άλλα βάζει τον Μπασίρ.

Θα ’θελε να κάνει ένα μπάνιο απόψε• όπως είπε, πριν χαιρετηθούν, ότι θα έκανε ο Χρήστος, γυρνώντας στο δικό του σπίτι. Να φύγει ο ιδρώτας απ’ το μπάσκετ, να φύγει η σκόνη της μέρας και κάτι παραπάνω: κάτι που έχει ποτίσει το δέρμα του ή έχει γίνει δεύτερο δέρμα. Να φύγει αυτό που κουβαλάει ένας Ιρανός στην Ελλάδα, ένας που μιλάει φαρσί, καταλαβαίνει φαρσί, αγαπά στα φαρσί και πρέπει να μιλάει, να καταλαβαίνει και να αγαπά στα Ελληνικά.

Σκεφτόταν πώς η μπάλα έγλειφε το στεφάνι και τρύπωνε στο καλάθι. Να ’τανε έτσι και η ζωή! Να έφτανε η μπάλα στο στόχο της. Να γλιστρούσε με προσοχή και αθόρυβα εκεί που έπρεπε να κυλήσει και όπως έπρεπε.

Δεν παραπονιόταν για τη ζωή με τη θεία. Ήταν γλυκιά γυναίκα, με πολλή αγάπη για όλους. Την έλεγε «μάνα». Το μωρό ήταν ήρεμο στην αγκαλιά του, και τα δίδυμα, κάθε φορά που μάλωναν, ζητούσαν τη συμμαχία του. Του έλειπε, βέβαια, η μάνα του κι ο πατέρας του. Και ο θείος, η μεγάλη του αδυναμία. Τους γονείς του είχε αρχίσει να πιστεύει ότι δεν θα τους ξαναδεί. Από τον θείο, όμως, περίμενε πολλά. Να τους πάρει στη Γερμανία, να του βρει δουλειά, να του μάθει πώς να φέρεται ο άνδρας, πώς να τον υπολογίζουν οι γύρω.

Του έλειπε και το Κέντρο στον Ελαιώνα. Έξι μήνες τώρα στο διαμέρισμα δεν λέει να συνηθίσει. Στον Ελαιώνα ήταν όλοι μαζί. Όλοι πρόσφυγες. Εδώ είναι αλλιώς. Πρέπει να μιλάει Ελληνικά και να διαβάζει στα Ελληνικά τα μαθήματα του σχολείου. Στο διάλειμμα έχει την παρέα του, τον Αλί και τον Ομάρ, αλλά μέσα στην τάξη είναι μόνος. Τρίτος χρόνος στην Ελλάδα αλλά Έλληνες φίλους δεν έχει.

Σκέφτεται πως και τα ξαδερφάκια του δεν θα ’χουν φίλους στο σχολείο. Η μάνα τούς μιλά όλο φαρσί, δεν καταλαβαίνουν Ελληνικά. Του χρόνου θα πάνε στα Νήπια. Το μωρό, που δεν είναι και τόσο μωρό, γιατί κλείνει τα δύο, γεννήθηκε στην Ελλάδα, στον Ελαιώνα. Τι γλώσσα θα μιλά το μωρό; Καμιά φορά, όταν η μάνα του το ακουμπά στα χέρια, του τραγουδάει κάτι τραγουδάκια ελληνικά, που έμαθε στο Δημοτικό στον Ελαιώνα.

Το Γυμνάσιο είναι δύσκολο. Όσο και να τον ενθαρρύνουν οι δάσκαλοι, δεν τα καταφέρνει καλά. Του αρέσει η Φυσική. Είναι καλός και στις κατασκευές, στην Τεχνολογία. Για τη Γλώσσα χρειάζεται συνεχώς το λεξικό. Ντρέπεται να ρωτά συνέχεια τις λέξεις που δεν καταλαβαίνει. Στα Αγγλικά έχει αρχίσει να πιάνει καλύτερα τους ήχους. Δεν μπορεί να μιλήσει, όμως. Στα Γερμανικά βάζει τα δυνατά του, να είναι έτοιμος όταν θα έρθει ο θείος να τους πάρει. Είναι καλός στις πράξεις στα Μαθηματικά και καταλαβαίνει τα κλάσματα. Του αρέσουν και τα σχήματα στη Γεωμετρία. Κάνει ολοστρόγγυλους κύκλους, χωρίς διαβήτη.

Στη Γυμναστική, πάντως, είναι πρώτος. Στο μπάσκετ ο γυμναστής λέει ότι θα τον βάλει στην ομάδα του σχολείου. Το σχολείο δεν έχει ακόμα ομάδα. Θα γίνει, όμως, για να πάνε σε κάποιους αγώνες. Αν παίζει βασικός, θα βάζει πολλά καλάθια, θα τον θέλουν, θα τον χρειάζονται.

Στο γηπεδάκι μπορεί να παίζει μόνος ώρες πολλές. Αλλά με αντίπαλο είναι αλλιώς. Το χάρηκε σήμερα με τον Χρήστο. Δώσανε ραντεβού και για αύριο.

-Κρίμα που δεν έχετε ομάδα. Ο Γιάνναρης σίγουρα θα σε έβαζε βασικό.

-Θα πάμε στους αγώνες.

-Ποιους αγώνες; Τώρα; Το σχολικό πρωτάθλημα έχει αρχίσει. Τι με κοιτάς;

-Θα κάνει ομάδα.

-Έχεις μείνει πίσω, Μπασίρ. Δεν πρόλαβε να στήσει ομάδα.

-Θα με βάλει … στην ομάδα…

-Ρε, δεν ακούς τι σου λέω; Δεν κατεβάσατε ομάδες. Μάλλον δεν πρόλαβε, γιατί είχατε την κατάληψη. Και άλλα σχολεία της Γκράβας δεν κατέβασαν φέτος.

-Θα με βάλει … βασικό.

-Ασ’ το, αγόρι μου, μην το κουράζουμε. Next year.

 

Μπήκε την ώρα που τα δίδυμα μάλωναν … πάλι. Έτρεξαν και τα δυο πάνω του. Τους είπε να τον αφήσουν ήσυχο. Η μάνα τον κοίταξε βαθιά στα μάτια. Του είπε να κάνει ένα μπάνιο ζεστό. Το απόγευμα ήρθαν και έφτιαξαν το μηχάνημα για το νερό. Η ΜΚΟ έστειλε τον μάστορα. Ήταν δικός τους. Δεκαπέντε χρόνια στην Ελλάδα. Του έφτιαξε τσάι και μιλήσανε φαρσί. Της είπε πως δεν περνάει άσχημα εδώ.

Η τηλεόραση έπαιζε στο βάθος. Λέγανε αθλητικές ειδήσεις … πάλι για τον Greek Freak. Τον μαύρο Έλληνα του ΝΒΑ. Πάτησε το κουμπί και πήγε για ύπνο.