Ο μυστηριώδης άντρας – 40ο Γυμνάσιο Αθηνών

Περνώντας από την παλιά και ερειπωμένη βίλα Κλωναρίδη μου έρχεται κατευθείαν στο μυαλό το καλοκαίρι του 2016, ένα καλοκαίρι που δεν θα ξεχάσω ποτέ!
Ήμασταν μικροί τότε και δεν καταλαβαίναμε από κινδύνους. Μια παρέα τεσσάρων παιδιών, γεμάτα ενέργεια, που θα έκαναν τα πάντα για να διασκεδάσουν, αυτοί ήμασταν!
Ένα μεσημέρι είχαμε πάει βόλτα και πιάσαμε συζήτηση για τις φήμες που υπήρχαν γύρω από τη βίλα Κλωναρίδη, γνωστή και ως «το στοιχειωμένο σπίτι». Καθώς είχαμε όλοι διαφορετικές απόψεις για την ύπαρξη φαντασμάτων θεωρήσαμε πως το πιο σωστό πράγμα που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να επισκεφθούμε τη βίλα οι ίδιοι. Έτσι γυρίσαμε στα σπίτια μας, πήραμε μαζί μας τα απαραίτητα και συναντηθήκαμε το βράδυ έξω από τη βίλα.
Μπήκαμε μέσα με ανοιχτούς φακούς και αρχίσαμε να εξερευνούμε τον χώρο. Δε βρήκαμε κάτι ενδιαφέρον, οπότε αποφασίσαμε να ανεβούμε στον δεύτερο όροφο. Όπως έψαχνα για στοιχεία, παρατήρησα από το παράθυρο έναν άντρα με κουκούλα και τα χέρια στις τσέπες. Στεκόταν ακίνητος κάτω από το φως έξω από το σπίτι. Τον παρακολουθούσα για πολλή ώρα μέχρι που ο Μιχάλης με σκούντηξε και μου είπε να συνεχίσω να ψάχνω. Τον τράβηξα προς το μέρος μου και του έδειξα προς τον άντρα, όμως … είχε εξαφανιστεί! Πανικοβλήθηκα και άρχισα να εξηγώ τι είχα δει στα παιδιά. Την ίδια στιγμή ακούσαμε το τρίξιμο της μπροστινής πόρτας που έκλεινε και μετά από λίγο έναν παράξενο και δυνατό ήχο που έμοιαζε με χτύπημα στον τοίχο. Φώναξα να κρυφτούμε στο μπαλκόνι, ώστε να μπορέσουμε να διαφύγουμε. Καθίσαμε περίπου μια ώρα κρυμμένοι, αγχωμένοι και με σκέψεις τόσο απαίσιες και τρομαχτικές που δεν μπορούσαμε να τις εξωτερικεύσουμε. Σίγουροι πως ο άντρας είχε φύγει, κατεβήκαμε δειλά δειλά στον πρώτο όροφο. Βρήκαμε ένα μήνυμα καρφωμένο με μαχαίρι, «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ» γραμμένο με το κόκκινο χρώμα του αίματος.
Δεν μάθαμε ποτέ ποιος ήταν αυτός ο άντρας και τι ήθελε από εμάς, αλλά καταλάβαμε ότι δεν πρέπει να ξαναπατήσουμε ποτέ σ΄αυτό το μέρος!
Θανάσης Μιφλίδης, Κωνσταντίνος Συμεωνίδης, Αναστάσης Τουλούμης