ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΕΠΑΥΛΗ ΜΑΛΚΟΛΜ – 21ου Γυμνασίου Αθηνών

Φθινόπωρο του 1834. Στην έπαυλη του ναυάρχου Μάλκολμ, μακριά από την πόλη, στα εξοχικά Πατήσια, οι υψηλοί καλεσμένοι του οικοδεσπότη απολαμβάνουν τη γενναιόδωρη φιλοξενία του. Η δούκισσα της Πλακεντίας Σοφία Ντε-Μαρμπουά και ο Σπυρίδων Τρικούπης, που θα αγοράσουν διαδοχικά την έπαυλη δύο δεκαετίες αργότερα, συζητούν.

-Δούκισσά μου, πώς είστε;

-Ευχαριστώ, μον σερί. Πολύ καλά… Γνωρίζετε την Ελίζα;

-Η μονάκριβη σας; Χαίρω πολύ, mademoiselle. Πώς είστε;

-Ευχαριστώ, αγαπητέ κύριε. Απολαμβάνω την ωραία μας assemblage.

-Μεσιέ Τρικούπης, συγχωρήστε τα λίγα Ελληνικά μας. Ο Κύριος Πρέσβης θα μπορούσε να κάνει κάτι γι’ αυτό.
Παίρνει τον Σπυρίδωνα Τρικούπη από το μπράτσο και δείχνει προς τον Γάλλο Πρέσβη.

-Δούκισσά μου, εννοώ τα Γαλλικά, αφήστε τον κύριο Πρέσβη να απολαύσει το κρασί του. Μπορεί η Επανάσταση να μην επέτρεψε την ολοκλήρωση των σπουδών μου στο Παρίσι, αλλά γνωρίζω και τιμώ τη γλώσσα και την κουλτούρα των συμπατριωτών σας.

-Συμφωνώ: ο Πρέσβης να απολαύσει το κρασί του. Γαλλικά δείχνουν να γνωρίζουν όλοι οι πολιτικοί στην Ελλάδα, πόσω μάλλον εσείς. Συγχωρήστε με, δεν γνώριζα ότι έχετε ζήσει στο Παρίσι.

-Ναι, μετά τη Ρώμη συνέχισα εκεί τις σπουδές μου εις την Φιλολογίαν… Βέβαια, με κέρδισε η πολιτική, η ερωμένη όλων μας.

-Ερωμένη, όχι σύζυγος;

-Μεγάλη συζήτησις, αγαπητή μου. Σύζυγος, ερωμένη, ποιος μπορεί με ασφάλεια να είπει; Όλοι είμαστε με τον τρόπο μας πολιτικοί, αγαπητή Κυρία. Και εσείς πολιτική δράση αναλάβατε με τις ευεργεσίες σας προς τον ελληνικό λαό.

-Ακολουθώ αυτό που λέει το μυαλό και η καρδιά μου, αγαπητέ Κύριε. Έτσι μεγάλωσα και την Ελίζα μου, να είναι συνεπής με το μυαλό και την καρδιά της.

-Η κόρη σας φαίνεται αντάξια του ονόματός της. Γνήσια φιλέλλην.

-Ασφαλώς, και η παραμονή μας στην Ελλάδα είναι και δική της επιλογή. Ήδη ετοιμάζεται η κατοικία μας. Είμαστε σε επαφές για τα σχέδια με τον αρχιτέκτονα Κλεάνθη.

-Ο αγαπητός Κλεάνθης! Η Αθήνα φέρει την υπογραφή της υψηλής του παιδείας. Σε δυο μήνες, που θα είναι πρωτεύουσα του κράτους μας, όλη η Ευρώπη θα στρέψει τα μάτια της στα έργα του. Θα γνωρίζετε πως η υπέροχη οικία που μας φιλοξενεί απόψε είναι δικό του έργο.

-Ασφαλώς. Ο ναύαρχος μου διηγήθηκε τις δυσκολίες της κατασκευής. Μεγάλη πληγή η ληστεία, αγαπητέ Κύριε! Τα συνεργεία δούλευαν με συνοδεία φρουρών. Αφήνω τους δρόμους. Ο ναύαρχος αναγκάστηκε να παραγγείλει δίτροχα κάρα για να κουβαλούν τα υλικά.

-Νομίζω πως κάτι προσπαθείτε να μου πείτε, Δούκισσά μου!
-Δεν προσπαθώ, σας το λέω ευθέως: δεν στάθηκε δυνατό να βελτιώσετε τις συνθήκες ζωής στην πόλη επί της πρωθυπουργίας σας, αγαπητέ Κύριε Τρικούπη!

-Οι ανάγκες, Δούκισσά μου, ήταν πολλές. Μακάρι να τα καταφέρει καλύτερα ο κύριος Κωλέττης.

-Δεν ξέρω αν το εύχεστε από την καρδιά σας. Δεν θα συνέφερε στο αγγλικό κόμμα να τα καταφέρει ο ιδρυτής του γαλλικού.

-Είναι αρκετό να σεβαστεί τον βασιλέα και τους θεσμούς.

-Ναι, γιατί οι θεσμοί εκδικούνται.

-Α, Δούκισσά μου, θα σας μαλώσω. Ο Καποδίστριας πήρε την τιμωρία του. Ας μην γυρνάμε στο παρελθόν.

-Μην ανησυχείτε. Δεν γυρνάω στο παρελθόν. Ο Καποδίστριας απογοήτευσε όσους ήμασταν φίλοι του. Ίσως αν ζούσε….

Η Ελίζα σηκώνεται από την πολυθρόνα της.

-Μητέρα, αρκετά με την πολιτική. Κύριε Τρικούπη, έχω διαβάσει κάποια από τα ποιήματά σας. Παρακαλώ, δώστε μας τη χαρά να σας ακούσουμε να απαγγέλλετε.

Η Ελίζα ζητά την προσοχή των παρευρισκόμενων. Ο Σπυρίδων Τρικούπης απαγγέλλει ένα απόσπασμα από τον «Δήμον» του, «ποίημα κλέφτικον». Ενθουσιασμός και συγκίνηση στο ακροατήριο.